De Vries' methode om elementen van het publiek te integreren in ruimte, zoals voorwerpen voor dagelijks leven, in zijn installaties is een terugkerende verwijzing naar zijn leven als een straatartiest. Terwijl de Vries' motieven, zoals het begrip van een herkenbare handtekening, zinspelen op Graffiti kunst contextueel. Door artwork te maken mechanisch door het gebruik van zelfgebouwde schilderijen machines, de 'tag', wordt niet alleen een allegorie maar is een manier om het auteurschap en de rol in twijfel te trekken van de fijne kunstenaar van vandaag. "Er is altijd iets tussen mij en mijn werk - het is een tool of een machine ", zegt de Vries.
Daarnaast is de praktijk van de Vries stevig verankerd in het subtractieve kleurenmodel en de CMYK-kleur afdrukproces. Terwijl verf het onderwerp is. De kunstpraktijk van Rutger de Vries is procesgericht experiment en een visuele vorm van zelfexpressie. Een moment vastleggen en een spoor van de kunstenaar achterlaten als een verfbom.
