#heyddw: hey Beatrice Waanders

Hey Beatrice! Zou je in een paar zinnen kunnen omschrijven wie je bent, waar je vandaan komt en waarom/hoe je ontwerper bent geworden?

Mijn naam is Beatrice Waanders en ik ben afgestudeerd aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam richting Interieurarchitectuur en Design. Ik werkte als interieurarchitect voor het ministerie van Buitenlandse Zaken waar ik de Nederlandse ambassades inrichtte, maar ik kreeg steeds meer behoefte om eigen ontwerpen te gaan maken en iets te doen met mijn fascinatie voor materialen. Ik heb geëxperimenteerd met verschillende materialen, maar toen ik eenmaal een viltcursus deed was ik verkocht. Wij hebben een pied-a-terre op een boerderij in Drenthe, waar ik de schaapskuddes ontdekte en alle bijzondere schapensoorten die daar door hobbyboeren gehouden worden. Zo is mijn liefde voor wol, vilt en schapen eigenlijk organisch gegroeid tot mijn huidige werk.

Het werk dat we van jou deelden op de DDW Instagram zorgde voor nogal wat ophef, omdat sommige volgers dachten dat het gepaard zou gaan met dierenleed. Dat idee helpen we graag uit de wereld helpen. Kun je uitleggen hoe je project in z'n werk gaat?

Er is soms ophef over mijn werk omdat mensen denken dat het dieronvriendelijk zou zijn, maar het tegendeel is waar. Er is weinig kennis over lokale schapenwol en het is mijn missie daar verbetering in te brengen. Mijn wol komt van schapen van natuurbegrazingsprojecten in opdracht van bijvoorbeeld Natuurmonumenten of Staatsbosbeheer. De schapen hebben natuurlijk een prachtig leven op de heide en de wol is geen doel op zich maar een bijproduct, ook worden de schapen niet gedood voor de wol maar gewoon elk jaar geknipt net als honden of mensen.

HAPPY SHEEP is een serie vloerkleden met de kleurstempels van de ram nog in de wol, deze gedeelten van de vacht worden normaal weggegooid omdat ze niet geschikt zijn om verder te verven. Ik denk dat deze kleurstempels een natuurlijk onderdeel zijn van de manier waarop wij schapen houden en geef het daarom in deze serie een prominente plek als onderdeel van het ontwerp. Sustainable voordeel is dat de wol dus niet extra geverfd hoeft te worden voor een kleurrijk resultaat.

Je bedrijf heet The Soft World en je werkt alleen (of voornamelijk) met vilt als grondstof. Hoe zit dat?

Ik wilde echt een zachte wereld creëren met mijn label. Schapen zijn natuurlijk vriendelijke dieren en de wol is een bijproduct en afkomstig van natuurprojecten die helpen flora en fauna te verbeteren, de lijn van schaapsherder naar product is heel kort dus de herder krijgt een eerlijke prijs, ik verf de wol niet en we maken het vilt zonder machines met de hand zonder chemicaliën. Daarbovenop werk ik samen met cliënten met een verstandelijke beperking van de Pameijer Stichting in Rotterdam die mede daardoor zelf een inkomen kunnen verwerven en wiens talenten benut worden. Behalve dat de wol letterlijk zacht is, is het hele proces dat dus ook.

Mijn fascinatie voor vilt bestaat mede door dit hele proces verweven met dier, natuur en cultureel erfgoed wat een enorme gelaagdheid aan het werk geeft en dat maakt het denk ik een product om van te houden en een leven lang met je mee te nemen. Het is het tegenovergestelde van hedendaagse massaproductie waarbij inhoud en herkomst van producten nauwelijks nog traceerbaar is waardoor we de neiging hebben het zo weer te vervangen voor iets nieuws, met alle gevolgen voor ons milieu.

Als je een keer met een ander materiaal dan wol of vilt zou moeten werken. Voor wat voor materiaal zou je dan gaan?

Zeker ook met een natuurlijk materiaal, en dan denk ik letterlijk aan bloemen en planten. Het is ook opvallend dat ik vaak met bloemkunstenaars samenwerk zoals Zomers in Rotterdam, Menno Kroon en Oogenlust. Het is toch het herschikken van de natuur en deze natuurlijke schoonheid dat me fascineert.

Op je website begin je met 100% vilt voor architectuur. Wat bedoel je daarmee?

Er is tegenwoordig door het gebruik van harde materialen en de voorkeur voor open ruimten in de architectuur behoefte aan akoestische oplossingen en ook aan warmte. Wol heeft zoveel voordelen voor de architectuur, denk daarbij aan akoestiek, binnenklimaat verbetering door de opname en afbraak van luchtvervuiling, brandwerendheid en ook de rust voor het oog die zo een zacht en natuurlijk materiaal geeft. Vilt concurreert ook niet met architectuur maar gaat vaak juist een interessant samenspel aan.

Naast vilt voor architectuur presenteer je werk ook op zowel kunst-, mode- als design events. Hoe zou jij je werk omschrijven?

Vilt is zo een veelzijdig materiaal dat je het in allerlei kunstdisciplines kunt inzetten. Als basis ben ik een viltkunstenaar en ik vind het interessant om samenwerkingen in variërende richtingen aan te gaan. Maar het grootste deel van mijn werk bestaat toch uit autonome viltwerken waar ik mijn eigen gevoel voor schoonheid in kwijt kan.

Jouw werk is over heel de wereld te zien. Van beurzen, catwalks en galerieën in Amsterdam tot aan Tokyo, Parijs, en Milaan. Je kleedde Rihanna voor de cover van W-Magazine en werkte samen met John Galliano. Hoe heb je deze internationale roem verworven?

Ik werkte al internationaal bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken dus het was voor mij logisch om me vanaf het begin internationaal te presenteren. Zo exposeerde ik al 10 jaar geleden op de grootste internationale interieurbeurs Maison & Objet in Parijs waar kleine Nederlandse ontwerpers nooit zelfstandig presenteerden, maar wat heel goed is geweest voor het opbouwen van een internationale klantenkring.

Wat is het meest bijzondere of opmerkelijke project dat je ooit hebt ontworpen/gemaakt?

Dat zijn er meerdere. De samenwerking met John Galliano voor Maison Margiela en voor zangeres Rihanna vond ik natuurlijk fantastisch. Ook omdat Galliano de wol wilde verven maar ik heb volgehouden dat ik alleen ongeverfd wilde werken en hij daar akkoord mee is gegaan. Verder heb ik voor het kunstenfestival Route du Nord in Rotterdam een vilten yurt gemaakt van mensenhaar. Het idee was letterlijk het DNA samensmelten van alle culturen die in de Rotterdamse wijk het Oude Noorden samenwonen, tot een overkoepelende en beschermende tent zoals je die wijk ook kunt beschouwen. Verder heb ik een vilten doek van 70 meter lang en 50 meter de lucht in gespannen in het stadhuis van Den Haag, gemaakt van de wol van de schaapskudde uit de Haagse duinen, het idee was dan ook deze natuur naar de stad te halen om stedelingen te inspireren juist die natuur op te zoeken.

Als je nog één iemand in de wereld zou kunnen kiezen om mee samen te werken (een ontwerper, politicus, kunstenaar, wetenschapper of iemand anders), wie zou dat dan zijn en waarom?

Heb je even? Ik ben bewonderaar van performance-artiest Marina Abramovic en zou haar graag als performance willen invilten. Het pak dat daaruit ontstaat zou daarna tentoongesteld kunnen worden. Verder zou ik graag met Christo een stuk natuurgebied met vilt willen inpakken om te voorkomen dat bomen gekapt worden. En met onze Nederlandse natuur-kunstenaar Herman de Vries is vast ook een mooi project op locatie te bedenken. Ik krijg het nog druk!

Heb je nog nieuws dat je zou willen delen met de DDW-community?

Mijn HAPPY SHEEP project staat nog aan het begin en ik ben er nog lang niet klaar mee. De nieuwste designs met de kleurstempels van de ram zijn te zien op de komende editie van OBJECT tijdens Art Rotterdam Week komende maand in Rotterdam.

Hey ontwerper! Wil jij ook gefeatured worden op onze website? Gebruik #heyddw bij je Instagram posts en wie weet ben jij de volgende!