The IO stool

Versiering en Misdaad

De modernistische architect Adolf Loos stelde in zijn lezing Ornament en Misdaad uit 1910 beroemd dat de evolutie van de cultuur synoniem is met het verwijderen van versiering van voorwerpen voor dagelijks gebruik. Hoewel Loos een logische basis voor zijn argument opbouwde, verbond de definitieve aard ervan intellectuele vooruitgang met culturele creatieve contexten. Kan het de waarde van potentiële ontwerpbijdragen en -vervolgen vanuit culturen met een geschiedenis van opzettelijke en gelaagde ornamentatie negeren?

"Uli" en de Machine

De IO-stoel is een experiment in cultureel bewuste productontwerp, met een bijzondere focus op het herdefiniëren en belichamen van ornamenten, voorbij de conventionele grens van oppervlakteversiering, tot in de materiële manipulatie, de vormende structuur en zelfs in de vorm van de negatieve ruimtes van een machinaal vervaardigd object. Het ontwerp maakt gebruik van de Igbo-Nigerian grafische taal van Uli en zijn tweedimensionale motieven, evenals de praktijk van lage zitmeubels, die dominant waren in de historische Igbo-gemeenschappen.

Details

De afkorting IO is een verwijzing naar het Uli-motief isi oji, niet alleen in naam. Elke curve en opening vertelt een opzettelijk verhaal, naadloos geïntegreerd in de structuur. Isi oji, een directe abstractie van de negatieve vorm die zichtbaar is wanneer men naar de segmenten van een kola-noot kijkt (een ander basisvoedsel in de Igbo-cultuur), weerklinkt in de gebogen, driehoekige openingen tussen waar het gemoffelde, milde staal van de kruk nauwelijks samenkomt en scheidt. De kruk speelt ook met het gebruik van het uli-patroon als een scharnier dat het buigen vergemakkelijkt, en wordt zowel een structureel onderdeel als een drager van een onderscheidende visuele stem – een functioneel ornament. Zelfs productieafval - staalafsnijdingen en sjablonen - kan worden gebruikt als een gereedschap voor het maken van markeringen op stof en andere toepassingen, waarmee de cirkel in wezen wordt rondgemaakt en poëtisch terugkeert naar de tweedimensionaliteit.

Dit project gaat verder dan meubels; het gaat over de cruciale gesprekken die ontstaan tussen traditie en innovatie, cultuur en esthetiek, ambacht en de machine.