Aireal is een groeiende materiaalbibliotheek die materialen toont die CO2 vastleggen in hun productieproces. De materialen zijn ontwikkeld in de geest van de circulaire economie, waar afval niet bestaat en CO2 wordt gezien als een materiaal bron voor de creatie van toekomstige producten.

Kooldioxide, de "nieuwe" bouwsteen van het leven
Door de industrialisering van onze planeet stijgen de niveaus van broeikasgassen in onze atmosfeer. Het verminderen van deze uitstoot is cruciaal in de strijd om de meest acute weersveranderingen die gepaard gaan met een wereldwijde temperatuurstijging te voorkomen. Hoewel we moeten werken aan het verminderen van de uitstoot, zullen we onvermijdelijk ook strategieën moeten ontwikkelen om de gassen die nog steeds worden uitgestoten op te vangen. CO2 uit de atmosfeer halen en ondergronds opslaan lijkt een onvermijdelijke strategie. Maar uit onderzoek blijkt dat er ook andere manieren zijn om koolstofdioxide op te slaan.

Op moleculair niveau wordt niets gecreëerd (en verdwijnt er niets), alles wordt van de ene toestand naar de andere getransformeerd. Planten en bomen bijvoorbeeld, nemen constant koolstofdioxide op en zetten het om in zuurstof en koolstofmoleculen, de bouwstenen van het leven. In onze zoektocht om de dramatische effecten van de opwarming van de aarde te voorkomen, is het belangrijk dat we leren van de natuur. Onderzoek toont de afgelopen 10-15 jaar steeds meer aan dat kooldioxide, een eenvoudig molecuul, kan worden gebruikt om nieuwe materialen te maken. In combinatie met andere (afval)materialen kan het nieuwe circulaire producten vormen die we de komende kwart millennia zullen gebruiken.
Aireal is een fysieke en online bibliotheek vol mogelijkheden. De materialen variëren van bouwmaterialen tot voedingsrijke eiwitten en bioplastics. Ze zijn ontwikkeld door internationale laboratoria en instituten. Een enkele is al in productie maar de meeste materialen moeten hun weg naar het dagelijks leven nog vinden. Ze tonen nieuwe manieren waarop we ons afval om kunnen zetten in materialen en voedselbronnen. Samen definiëren ze een nieuwe radicale relatie tussen onszelf en de materialen die we dagelijks gebruiken. Ze zetten tevens een vraagteken bij de gebruikelijke waardeketens van materialen op onze planeet.